week 4 en 5

He allemaal!

sorry dat het zo lang heeft geduurd voor een nieuwe update maar dingen zijn de laatste tijd een beetje chaotisch hier. Het Corona virus heeft zo ook het wonderschone Herrnhut getroffen sinds vorige week donderdag zijn er wat mensen ziek geworden en dat was te verwachten het was alleen een kwestie van tijd wanneer het zou gebeuren. Het begon allemaal met 2 personen die zijn toen onmiddellijk in quarantaine gezet omdat ze dus Corona symptomen hadden, in het begin dacht ik er persoonlijk niet veel bij na dat het Corona kon zijn want ze zaten hier al een dikke maand en kregen niet veel van de "pandemie" mee omdat we in onze veilige YWAM bubbel leefde verwijderd van de buitenwereld. Na de eerste 2 werden er steeds meer mensen ziek maar hun hadden symptomen zoals hoofdpijn en spierpijn die niet direct gelinkt worden aan Corona dus die mensen hebben een paar dagen binnen onze community geleefd en daar zijn we een beetje de fout in gegaan, we waren in het begin te naïef om te denken dat het Corona kon zijn. Binnen 2 dagen was alles dramatisch geëscaleerd, steeds meer mensen werden ziek en omdat een test hier wat langer duurt dan in Nederland moesten we het zekere voor het onzekere nemen en werd iedereen van de groep verwijderd en in quarantaine gezet, maar door de beperkte ruimte die we hebben was het nog wel een struggle. De jongens zoals ik zei wonen in Herrnhut zelf in een gebouw van YWAM genaamd "Hebron" dat is als het ware een appartement voor 7 personen met badkamer wc en keuken. Het gebouw kent 3 verdiepingen 1 voor ons de begane grond de 2e verdieping woont een DTS leader en iemand die op de basis werkt en de 3e verdieping woont ook iemand die op de basis werkt en daar is ook een leeg appartement. Binnen 2 dagen waren dus ook 5 van de 7 jongens in quarantaine gezet 3 op de basis op een lege verdieping en 2 bij ons in Hebron in het lege appartement op de 3e verdieping. Ik had nergens last van samen met een vriend van mij Will, wij waren nog met zijn 2en over in een appartement voor 7 personen. Ondertussen waren er ook 10 van de 13 meiden in quarantaine gezet want ook hun hadden symptomen we waren dus met weinig over. Lessen werden ondertussen al via zoom gedaan en de basisleiders hadden de basis op Lock down gegooid dat inhield dat iedereen op zijn of haar kamer of appartement moest blijven. In de afgelopen week begon ik steeds meer te hoesten en merkte ik dat ik op een gegeven moment niks meer kon proeven of ruiken. Ook ik moest worden getest samen met de alle anderen behalve Will die nog steeds geen klachten had. Ondertussen is de situatie als volgt iedereen zit nog steeds in quarantaine de 2 jongens die op de 3e verdieping van Hebron sliepen zijn naar mijn verdieping gegaan want we waren toch allemaal positief en Will is naar hun appartement gegaan nadat het appartement volledig was gedesinfecteerd. Dit klinkt allemaal best heftig maar het valt opzich wel mee, we zouden deze week sowieso al les krijgen via zoom omdat de docent uit Engeland kwam en dus niet hier naartoe kon komen en ik ben gelukkig niet alleen in quarantaine. Het zou anders geweest zijn als we volgende op Outreach zouden gaan wat gelukkig niet het geval is. Tot nu toe veranderd er dus niks aan de planning of iets dergelijks het is alleen dat onze dagen leger zijn omdat we alleen maar 3 of 4 uur les hebben en normaal gesproken worden de anderen uren opgevuld door intercesssions, community worship of een goede wandeling in de prachtige omgeving hier. Ik vul mijn dagen nu in met series, veel gitaar spelen, en avondwandelingen dus we vermaken ons wel. Wat na mijn mening het meest lastigste is is dat we buiten zoom om geen contact hebben met de rest van groep studenten, je moet begrijpen dat 1 maand optrekken met elkaar staat voor 2 jaar vriendschap omdat je niet "zomaar" met elkaar optrekt en les hebt maar je leert elkaar in 1 maand op een diep niveau heel goed kennen dat dus gelijk staat aan 2 jaar vriendschap dat is dus best wel pijnlijk. Ook vind ik het lastig om te zien dat iedereen met anderen in quarantaine zit en Will die zit helemaal in zijn eentje in een appartementje en aangezien Will 1 van de 2 jongens is waar ik heel goed mee kan is het lastig maar goed hij noemt zichzelf nu superman omdat hij de enigste student is die helemaal nergens last van heeft en dus ook geen test heeft gehad.

En dan buiten het zielige verhaal ook nog leuk nieuws. 2 weken geleden hadden we intercession. Dit is een duur woord voor bidden die ze hier graag gebruiken. Normaal gesproken bidden we voor allemaal random dingen die in ons hoofd komen opzetten dus landen onze families, vrienden, organisaties noem het maar op YWAM bid letterlijk voor alles ben ik achter gekomen. Ik ben niet echt een groot fan hiervan waarschijnlijk omdat ik te nuchter ben ofzo. Maar iedereen wist dat we nog steeds te horen moesten krijgen waar we de laatste 3 maanden van de DTS heen gingen wat voor land we op Outreach gaan. De staff had 2 papieren op tafel gelegd met daarop " Nation 1" en "Nation 2 " hun bedoeling hiermee was dat in onszelf voor deze landen gingen bidden zonder te weten welke landen het waren zodat je geen achtergrond info had. Opzich was dit dus een mooie manier om Gods stem te verstaan want alles wat je in je gedachten kreeg moest je op het papier schrijven en later moest een groep vinden en gezamenlijk ervoor bidden. Ook dit vond ik nogal zweverig en raar maar ik besloot om mijn eigen mening aan de kant te zetten en maar met de kudde mee te gaan. Voor nation 1 kreeg ik gebroken families in mijn hoofd en voor nation 2 zendelingen. Hierna ging ik in een groep ervoor bidden en verdorie er waren 3 mensen in mijn groep hadden ook voor nation 2 zendelingen hadden opgeschreven. Zo zie je maar weer dat God overal een bedoeling mee heeft. Na dit alles kwam er een staflid naar voren met de vraag "weten jullie waar je voor gebeden hebt?" iedereen keek elkaar vragend aan en ze zei "jullie hebben voor je Outreach locaties gebeden" alle studenten waren in shock, want ons werd gezegd dat de locaties bekend werden gemaakt een paar weken voor de Outreach zou gaan beginnen. Nation 1 waar ik de woorden "gebroken families" voor had was Griekenland heel toevallig met al het vluchtelingenwerk wat zich daar nu afspeelt natuurlijk. Nation 2 was Letland/Estland. We kregen 30 minuten de tijd om hiervoor te bidden en een keuze te maken waar je heen wou je moest het op een briefje schrijven en in een emmer doen. Pas een paar dagen later werd bekend gemaakt wie er in je team zat. Ik heb gekozen voor Letland/Estland niet omdat het me leuker lijkt want geloof me in de winter heb ik liever +15 graden dan - 20 maar ik heb hiervoor gekozen omdat sinds de onthulling van de landen deze namen de hele tijd naar voren kwam in mijn gedachten en omdat mijn hart meer ligt in Scandinavië dan in Griekenland, ook omdat een organisatie waar ik veel werk voor heb gedaan ontstaan is in Letland. Ik wist mijn locatie dus op dinsdag en vrijdag werden de teams bekend gemaakt. Vanaf dat ik dat wist hoopte ik alleen maar dat er op zijn minst 1 iemand in mijn team zat waar ik een diepe band mee had. Op dat moment kon ik goed met Ken en Will van de jongens het voelt al alsof ik ze al jaren ken ook al is nog maar 1 maand, Mijn hoop was dus dat of Ken of Will of 1 van de 3 meiden waar ik ook goed mee kan meeging naar Letland/Estland maar mijn gevoel vertelde me anders. Ik had een voorgevoel dat hun 2 naar Griekenland en na een wandeling met hun beiden werd dat gevoel alleen maar bevestigd niet dat ze het direct tegen me zeiden maar we hadden het erover en aan het gesprek kon ik horen dat ze naar Griekenland gingen. De vrijdag was aangebroken en iedereen moest gaan staan en werd geblinddoekt de staff plaatste de mensen in hun team en op 3 mocht je je blinddoek afdoen. Ik deed mijn blinddoek af en zag Merel staan een Nederlands meisje waar ik ook goed mee kan omdat we dus Nederlands tegen elkaar kunnen praten, wat ik niet wist is dat er iemand achter me stond en er word op mijn schouder getikt en ik zag Will staan met zijn vriendin ik zag dit zo niet aankomen en ik zeer opgelucht. Dit betekent dus wel dat Ken van ons gescheiden word en nogmaals je gaat niet op Outreach voor de mensen maar alles wat we nu doen doen we wel met de wetenschap dat we over 2 maand van elkaar gescheiden worden dus ergens is het wel lastig. Tot nu toe gaat de Outreach gewoon door ondanks de Corona een hoop kan gebeuren in 2 maand en we vertrouwen erop dat het goed komt.

Dit waren denk ik alle highlights wel van de afgelopen weken ik heb nog iets filmmateriaal/foto's die ik in een vlog zal verwerken maar het is niet veel dus dat komt vandaag nog.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!